Metoda opracowana przez Kurta Ekmana w latach 70 XX w. polega na oddziaływaniu na tkanki miękkie za pomocą specjalnych haczyków. Bazuje ona na technikach głębokiego masażu poprzecznego opracowanych przez dr Cyriaxa. W metodzie Ekmana terapeuta manualnie wykrywa napięcia i zmiany tkankowe odpowiedzialne za ból, a następnie niweluje je naciskając, rozciągając, wprawiając w drganie, rozcierając, poprawiając w ten sposób elastyczność oraz stabilność tkanek.

Zastosowanie metody Ekmana przynosi bardzo dobre rezultaty w oddziaływaniu na zrosty tkanek, ciałka włókniste, fibrozy i podrażnione tkanki. Stosuje się ją m.in. przy ograniczeniu mobilności, bólach, dysfunkcjach łańcuchów powięziowych, tendopatii, „zamrożonym barku”, etc.